رواية ملاكي فهد وملاك بقلم رنا شريف
آدم: اختك غبيه والله زيك هي مش فاهمه بجد
مالك: اتلم ولاحظ انك بتتكلم عن اختى يا آدم
آدم: مالك أنا جاى بكره اخطب اختك
مالك: هفكر الأول واسألها
آدم: نعم
مالك: خلاص يا عم هرد عليك بعدين وخلينا فى فهد
آدم: مكنش لازم مها تعرف
بقلمي/ رنا شريف
مالك: اهو اللى حصل
وصلوا الاتنين عند فهد وكان قاعد هو وملاك ومها والتلاته ساكتين
مالك وآدم دخلوا والاتنين: سلام عليكم يا جماعه
مها بس ردت بتوتر: ووعليكم السلام اتفضلوا
ملاك بتبص ل مالك ومالك وآدم بيبصوا ل فهد بتوتر
مالك: خير يا فهد
فهد: خير، مها قالت إن ملاك اختك وإن انت كنت عارف
مالك: ايوة، وأنا كنت هقولك بس استنيت يومين عشان انت تعبان
فهد: مها، خدى ملاك واطلعوا فوق
مها: تعالى يا ملاك
ملاك طلعت معاها بهدوء
آدم: اهدى يا فهد، مراتك شكلها مش فى وعيها
فهد: كله بسبب تفكيرك أنا كنت عارف إن امينه مش امها بس مكنتش اعرف إن انت اخوها
مالك: مش مهم الكلام ده ال
........
قطع كلامه نزول مها بتجرى ونازله من ع السلم
مها: الحق ملاك يا فهد...................
فهد بخوف: مالها حصلها ايه ؟
مها: بتلم هدومها وهتمشى
فهد: ده ايه الدماغ دى أنا طالعلها
مالك: استنى با فهد أنا هتكلم معاها
فهد: ليه يعنى ؟
مالك: اظن إن هي اختى ومن حقى اتكلم معاها
فهد بضيق: طيب تعالى
طلعوا الاتنين عند ملاك وكان فى شنطه محطوطه وهي بتعيط وبتلم الهدوم
فهد: انتى بتعملى ايه دلوقتى ؟
ملاك: راجعه البلد
فهد: هتعملى ايه وكمان مش بعيد تروحى هناك وأمينه تقتلك
ملاك: مليش دعوه بيها، أنا كلامى مع خالك اللى كان مخبى عنى ده كله
مالك: ملاك ممكن تهدى وتسمعى
ملاك بصراخ: اسمع ايه، اسمع إن امى رمتنى ومشيت ولا اسمع إن ابويا متجوز واحده تبع عصابه ومعيشنى طول حياتى مع واحده بتكرهنى اسمع ايه، أنه بعدنى عن امى طول السنين دى كلها، انطق عايز تقول ايه ؟!
كل ده وهي بتحط الهدوم فى الشنطه
مالك: فهد ممكن تسيبنى معاها شويه
فهد: تمام
فهد نزل تحت
مها: ايه يا فهد ايه ؟
فهد: مالك هيتكلم معاها
آدم: وهي عايزه تمشى ليه ؟
