رواية بالحلال نلتقى بقلم آيات عبد الرحمن
محمد:طب مااحنا لسه فيها اهو ماتيجوا نزوجكم ونفرح بيكم
ريموندا:ايه اللي حضرتك بتقوله ده يا بابا
محمد:هو انا قولت حاجه غلط
ريموندا:لا يابابا بس انا مش موافقه علي حاجه زى كده
محمد:ليه ياريموندا
ريموندا:مش عايزه اربط حياتى دلوقتي بالماضى مش عايزه حد من اللي جرحونى مش عايزه حاجه من ريحتهم
محمد:بس دا ابني
ريموندا بحزن:عارفه
محمد قعد جنبها وبكل حنان قال:وانتى بنتى ومش عايزك تعيشي بعيد عنى
ريموندا:مش هقدر يابابا مش هقدر
محمد:خلاص اهدى دلوقتي وبعدين نتكلم يا حبيبتي
ريموندا:حاضر يا بابا
وبيخرجوا وبيسيبوها ترتاح شويه
بتقوم بكل تعب من علي سريرها وبتطلع البلكون
ودموعها نازله
بتغمض عيونها بألم شديد وبتفتحهم على لمسة ايد حنونه بتبتسم رغم الحزن اللي جواها ابتسامه هادئه
