رواية ملاكي فهد وملاك بقلم رنا شريف
عند فهد
آدم: فى ايه يا عم عايزني في ايه ؟
فهد: كنت مخنوق
آدم: يعنى بعد م القمر دى طلعت بنت خالك وكمان مخنوق ده انت بجح
فهد: اتلم يا زف@ت وكمان دى جت وجابت مشاكل معاها، ده أنا حاسس إن أبويا وامى بيحبوها اكتر منى
آدم: معاهم حق والله
فهد: نعم
آدم: مقصدش بس انت غلط يا فهد وتفكيرك وكلامك كله غلط
فهد: أقفل كلام فى الموضوع ده، المهم إنهم عاوزنى اعتذرلها
آدم: على ايه ؟؟
فهد: سمعت كل الكلام اللى قولته لامى
آدم: ازاى؟
فهد: امى مكنتش قفلت الفون بعد ما خلصت مكالمه معاها وسمعت كل حاجه
فهد: قولت مش هعتذرلها قام ابويا قال اعتبر نفسك بره الشركه والمجموعه كلها
ادم: وهتعمل ايه ؟
فهد: مش عارف، أنا ماشى
آدم: م انت قاعد
فهد: لأ يلا سلام
آدم: سلام
عند ملاك
اميره: هتروحى مع سيف تجيبى حاجتك
ملاك: أيوة ابيه سيف بيلبس ونازل
اميره: طيب يا حبيبتي
سيف: يلا يا ملاك
ملاك: ماشى يلا
فى العربيه
ملاك: ابيه سيف انا هروح ل منه شويه بعد م نرجع.
سيف: ماشى بس هترجعى امتى
ملاك: ساعه وهرجع متقلقش
ملاك: تمام
وصلت ملاك ولمت حاجتها تانى ومشيت ووصلت عند بيت منه
سيف: متتأخريش
ملاك: حاضر متقلقش
سيف: ماشى سلام
ملاك: سلام
